Stel, je bent CEO van een beursgenoteerd bedrijf. Als dat bedrijf €1 miljoen winst maakt, krijg je een bonus van €100.000 en bij €2 miljoen winst zelfs een bonus van €500.000. Stel dat het bedrijf in werkelijkheid €1,8 miljoen winst heeft gemaakt. Dan zou er een verleiding kunnen zijn om een fictieve omzet te boeken zodat de winst op €2 miljoen uitkomt. Het jaar daarop laat je een fictieve factuur weer afboeken, want die zal nooit worden betaald. Maar intussen heb je wel een hogere bonus opgestreken. De relatie tussen omzet en openstaande rekeningen is een voorbeeld van een indicator bij onze kwantitatieve risicoanalyse. Het spreekt voor zich dat wij meer geavanceerde modellen gebruiken, maar het komt op dit soort principes neer.

Dankzij deze kwantitatieve risicoanalyse kunnen we efficiënter en effectiever werken. De ideale situatie is dat we alleen nog maar jaarrekeningen selecteren die daadwerkelijk fouten bevatten. Dat is op dit moment niet mogelijk, waardoor het nog steeds kan voorkomen dat we beursgenoteerde bedrijven vragen om uitleg terwijl er niets aan de hand is. Hoe meer data we hebben, hoe minder we bedrijven onnodig hoeven te benaderen. Daarmee realiseren we voor hen dus ook een lagere lastendruk.

Vanaf 2020 moeten alle ondernemingen die effecten uitgeven elektronisch rapporteren. Dat betekent dat ze hun jaarrekening moeten opstellen in XHTML, een websitetaal, waarbij ze bepaalde gegevens taggen. Je kunt je voorstellen dat we daardoor zeeën van extra data uit Europa binnenkrijgen, waardoor we nog beter kunnen voorspellen bij welke bedrijven er waarschijnlijk iets mis is. Zo houden we steeds effectiever en efficiënter toezicht en zorgen we dat we geen fouten in jaarrekeningen missen. En zo dragen we bij aan eerlijke en transparante financiële markten en een duurzaam financieel welzijn in Nederland.